13 Tanrı'nın Erkek Aşkı

“İyi kadınlar, itaatkârdırlar. Allah’ın (kendilerini) koruması sayesinde onlar da gaybı korurlar. (Evlilik yükümlülüklerini reddederek) başkaldırdıklarını gördüğünüz kadınlara öğüt verin, onları yataklarında yalnız bırakın. (Bunlar fayda vermez de mecbur kalırsanız) onları (hafifçe) dövün.”

Nisâ Suresi

(Diyanet İşleri Meali – Yeni)*

Yukarıda yazılanlar, ancak bir erkeğin zikredebileceği türden bir söyleme işaret ediyor olsa gerek. Bilindiği üzere bütün semavi dinlerde tanrı cinsiyetsiz olarak betimlenmesine rağmen, kültürel ya da geleneksel olarak “erkek” cinsiyetinde tahayyül edilir. Yani tanrı, sembolik olarak erkektir (Allah baba, babamız, göklerdeki kudretli yaratıcımız vb.). Zaten tanrıya atfedilen kudretli, kollayıcı, güçlü ve benzeri bir çok sıfat toplumsal cinsiyet kalıpları içinde erkekle de özdeştirilmektedir. Ben de bir çokları gibi çocukluğumda tanrıyı bulutların üstünde bağdaş kurmuş oturan, kavuklu ve ak sakallı bir adam olarak hayal etmiştim hep. Asla bir kadın olabileceği aklıma gelmemişti. Öyle kodlanmıştı kafama. Büyüdüğümde de yanılmadığımı bir çok semavi dinin söylemine bakarak onaylamış oldum. İdeolojik açıdan tanrı saf (pure) bir erkekti.

Gelgelelim rahat durmayan zihnim bütün hikayeleri bir çatı altında toplamaya ve sorular sormaya başladı. Aslında soruların bir çoğu cevaplanmıştı da, cinsiyet ilişkileri bağlamında konuyu bir kez daha ele almak ve yazmak istedim. Otobüste giderken, bir kafir olarak yine dinin saçmalığı üzerine gündelik rutin düşüncelere dalmıştım. Otobüse binen ve sistem açısından marjinal sayılabilecek derecede mütedeyyin bir abinin kadınlardan kaçırdığı gözleri ve beden dili ilham verdi bana.

Tanrı önce Adem’i yarattı. Erkek tanrı, yalnızlığını gidermek için yine bir erkek yaratmıştı. Kendisine tapması için ve kendisine sonsuz bir aşkla bağlanması için bir erkek... Sonra sırf canı sıkılmasın diye aşkını içine gömdü ve ona kendi (Adem’in) kaburga kemiğinden Havva’yı verdi (Lilit hikayesini karıştırmayın şimdi). Bir yandan ikisinin huzur içinde birbirine sevdalı bir halde cennet bahçesinde yaşamasına “müsade ederken” diğer yandan kendince bir senaryoyla şeytanın cennete girişine “göz yumdu” ve o bildik sonla Adem ile Havva aynı tanrı tarafından dünyaya atıldı. Ama bu onun Adem’e olan sevgisini hiç bir zaman azaltmadı. Kadının uzun süre cadılıkla, şeytanla işbirliği yapmakla suçlanmasını hep uzaktan seyretti. Çünkü o Ademlere, Ademlerin bir kısmı da ona aşıktı. Öyle sözler yolladı ki oralardan, gün geldi kadınlar diri diri yakıldı; en masum zamanlarda bile iki Havva bir Adem’e ancak eşit sayıldı. Ne zaman bahsi geçse Havva’yı alt metninde “zayıflık”, “acizlik” gibi göndermeler olan sayfalarla “kutsadı”. Vaatleri hep Adem’e odaklandı, en büyük ödüllerini hep onu özne alarak tasarladı. Koca bir külliyatı olan dinler tarihi hep Adem ve Ademleri merkeze koydu, onların ağzından, onlar için yazıldı. Adem-i merkeziyetçilik tam da bu olsa gerek. Tüm bunları kendi kendime düşünürken “acaba tanrı eşcinsel olabilir mi?”, “kadın bir tanrı yaratılabilir mi?” gibi sorular kafamı kurcalamaya başladı. “Keşke her ikisi de olsa” dedim. Sonra durağa geldiğimi farkettim ve indim.

---

* http://www.kuranmeali.org/4/nisa_suresi/34.ayet/kurani_kerim_mealleri.aspx