3 Acabacılık nedir?

Acabacılık, illetlerin illeti bir hastalıktır. "Acaba" bir şüphe formudur. Ancak genelde olumlu olan şüphenin, en olumsuz formu budur. Diğer şüpheciliklerden acabacılığı ayıran temel nitelik acaba sorusuna içkin olan kuruntu, pişmanlık ve yoğun miktarda kaygıdır. Bu kaygılarda öyle felsefi, çocuksu, saf meraklardan doğan kaygılar değildir, bildiğin modern hayatın modern kaygılarıdır.

Bakınız:
...acaba
• ...acaba astarı yüzünden pahalıya mı gelir? (modern insanla standart gelen anlamsız tüketimini meşrulaştırma gayreti)
• ...acaba herşeyi bırakıp güneye mi yerleşsem? (dünyayı değiştirmeden dünyasını değiştirebileceğini sanan modern insan)
• ...acaba yeni bir müzik aletine mi başlasam? (mesnetsiz, suni hevesler. "tüketmek için tüketmek")
• ...acaba ayıp mı oldu? (modern asosyal bireyin beyhude ahlak arayışları)
• ...acaba ocağı söndürmüş müydüm?
• ...acaba geri mi dönsem? (çok geç!)

Bilince "acaba" sorusu çoğunlukla spontane bir şekilde gelir fakat spontane bir şekilde gitmez. İrrefleksif bilinçten, usulca refleksif bilince süzülür ve bu süzülme sırasında 'acaba'dan 'keşke'ye doğru evrilir. Ve her keşke bilinçten bünyeye bir pişmanlık olarak dağılır. Bu durumun doğal sonucu kişi kendine güvensiz ve itaatkar olur. Her acaba, onaylayacak ya da reddedecek, kısacası kesin bir cevap verecek bir otoriteye ihtiyaç duyar. Bu bağlamda "acaba" sorusu bir kısır döngüye dönüşür. Sordukça itaat eder. İtaat ettikçe bu soruyu sorarız. Bir büyüğümüzün de belirttiği üzere "bazı soruları sormamayı öğrenmeliyiz" ki bu hastalıktan kurtulabilelim.